Δευτέρα 6 Απριλίου 2009

To τραγούδι της ημέρας... ειναι εδώ!

Πάνε κιόλας 10 χρονιά απο τότε που άκουγα σε εναν ραδιοφωνικό σταθμό της εποχής το τραγούδι της ημέρας,το λεγόμενο "Hit of the day"!
Αυτό το τραγούδι που λέτε ήταν ένα κομμάτι επιτυχημένο οπού κάθε 2-3 ώρες έπαιζε ένα σποτάκι που έλεγε "ακούμε Hit of the day" και υστέρα το απολαμβάναμε το κομμάτι!

Όμως τα χρονιά πέρασαν οι σταθμοί αυτοί με την ζεστασιά που είχαν τότε, έχουν πάψει να υφίστανται.
Όμως τα τραγούδια μένουν, οι αναμνήσεις μένουν ,και φυσικά οι επιθυμίες..
Έτσι και σε μένα πριν κάνα δίχρονο που είχα ανοίξει το πειρατικό ιντερνετικο σταθμό τον "ΚamenoiFM" εφάρμοσα αυτή την ιδέα με το τραγούδι της ημέρας!

Σήμερα όμως που πλέον ο "ΚamenoiFM" δεν είναι σε συνεχεία αναμετάδοση , και μιας και η τεχνολογία ,μας το επιτρέπει μετ έγραψα λίγο την ιδέα και το τραγούδι της ημέρας ξαναζεί με την μορφή Blog!
Πριν κάνα εξάμηνο που μου ήρθε η ιδέα για να το κάνω σε Blog όλο κάτι τύχαινε και το ανέβαλα, ύστερα είχα τεχνικές δυσκολίες με το wordpress και την παραμετροποίηση του blog μετά με το όνομα του blog άλλα τελικά τα κατάφερα και πλέον το τραγούδι της ημέρας είναι εδώ και θα το βρείτε στην διεύθυνση:

http://www.tragoydi.blogspot.com

Βεβαία πλέον το τραγούδι της ημέρας δεν είναι κάποιο επιτυχημένο κομμάτι άλλα ζεστά αγαπημένα κομμάτια της μουσικής μου συλλογής ,δηλαδή κύριος Ελληνικά εντεχνοροκ κομμάτια άλλα μερικές φόρες και σε hip-hop!
Ελπίζω να καταφέρω και να τηρήσω "το κάθε μέρα και νέο τραγούδι" άλλα και φυσικά αυτά που θα αναρτώ να σας αρέσουν!

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2008

Φεύγω -Βγαίνω

Και μιας και χειμώνιασε για τα καλά...ένα τραγουδάκι για το χειμώνα για ολες τις καταπιεσμένες ψυχές!

Καίτη Κούλλια - Φεύγω Βγαίνω








Με καινούρια τακουνιά τρέχω ξανά
Σε έναν άγνωστο δρόμο στα σκοτεινά
Και αν πληγώσω το θύμα στη διαδρομή
Κάποιο τραύμα παλιό μου θα ξεχαστεί!


Φεύγω βγαίνω τι κι αν χιονίσει
Και αν ο φόβος τον κόσμο φυλακίζει
Φεύγω βγαίνω και ας κινδυνέψω
Ένα ψέμα καινούριο να πιστέψω


Με καινούριο φουστάνι βγαίνω ξανά
Μια βράδια να ζεστάνει την μοναξιά
Και αν γυρίσω στο σπίτι γυμνό κορμί
Την παλιά ομορφιά μου θα έχω βρει


Φεύγω βγαίνω τι κι αν χιονίσει
Και αν ο φόβος τον κόσμο φυλακίζει
Φεύγω βγαίνω και ας κινδυνέψω
Ένα ψέμα καινούριο να πιστέψω

Φεύγω βγαίνω τι κι αν χιονίσει
Και αν ο φόβος τον κόσμο φυλακίζει
Φεύγω βγαίνω και ας κινδυνέψω
Ένα ψέμα καινούριο να πιστέψω


Μουσική Μιχάλης Κομπιός και στίχοι Λίνα Δημοπούλου !

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

Μια μέρα πρίν...

Οχι δεν το ειδα στον ¨Λακη¨ οπως πολυς κοσμος........
Το συγκεκριμένο τραγούδι πρωτοπαρουσιάστηκε στην εκπομπη Ραδιο Αρβύλα στις 05/12/2008 μια ημέρα πριν τον θάνατο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλο και δυστηχώς ήταν τόσο προφητικό και επίκαιρο.

Κίτρινα Ποδήλατα - Πήρα φόρα (Άμα τα πάρω)

Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων που τον πλανήτη τον κρεμάνε σα μπρελόκ
Θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα, θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
Νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου, τους ψηφοφόρους που χεις μέσα στην κοιλία σου
Θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
Ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε… μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
Θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι! Θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
Δημοκρατία κι αξιοκρατία πλέον πωλούνται σε πανέρια σε ευκαιρία!
Μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο, σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα ρε γαμώτο
Νομίζουμε ποτέ δε θα μιλάμε, όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε!

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα, θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
Θέλω τον ήλιο και οξυγόνο κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ανταμώνω
Αχ Ελλάδα σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω!

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα, θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
Άμα τα πάρω δε θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ΜΑΤ να με βολέψουν { 4ης φορες!}
Κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
Έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι, τη φαντασία μου χορεύω στο κενό

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

35 Χρόνια μετά ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Πέρασαν 35 ολόκληρα χρόνια από τότε που οι ΝΕΟΙ τότε Έλληνες διαδήλωναν και αγωνίζονταν για ψωμί παιδεία και ελευθερία!
Μπορεί εκείνο το βραδύ να έπεσε μια χούντα(ένα δικτατορικό καθεστώς), αλλά γέννησε μια νέα. Οι περισσότεροι θυμούνται τον Παπαδόπουλο τον Πατακο αλλά λίγοι τον Ιωαννιδη!
Αλήθεια για την έπεσε ο Παπαδόπουλος την 17η Νοεμβρίου 1973;
Πολύ μένουν στο τανκ που έριξε την πύλη και δεν λένε τι ακλούθησε αργότερα!
Μήπως ο Παπαδόπουλος επαψε τότε να είναι το καλό παιδί τον Αμερικανών ,γιατί τους είχε αρνηθεί να περάσουν τα αεροπλανάκια τους πάνω από την Κρήτη μας στον τότε 7ημερο πόλεμο;;;
Μήπως ο Ιωαννίδης ήταν πιο του χεριού τους και το πολυτεχνείο ήρθε πάνω στην ώρα για να περάσει η χωρά από την μια χούντα στην άλλη και ο κόσμος να νομίζει πως έκανε και κάτι!

Νομίζω πως άκρη από το παρελθόν δεν θα βγει, δικαστήρια έγιναν 30ετια πέρασε και αδικήματα παραγράφτηκαν , και τέλος ότι έγινε έγινε και ανήκει στο παρελθόν!


Το θέμα είναι τι μένει από τότε.. από αυτούς που μας υπερηφανεύονται πως ΝΑΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.

Έτσι και γω θα πω τι παρατηρώ σήμερα ,ως κάποιος που ΝΑΙ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ .

35 χρόνια μετά και ακόμα ο Ελληνικός λαός δεν έχει ΨΩΜΙ ,δεν έχουν όλοι ψωμί…
Πάνω από 100.000 Έλληνες σήμερα τρέφονται από συσσίτια ενοριών και πρόνοιας!
Το 70% τον νοικοκυριών είναι χρεωμένο..
Το κράτος είναι χρεωμένο.. αρα και το ψωμί που τρώνε πολύ δεν είναι καν δικό τους!

35 χρόνια μετά και ακόμα η Ελληνική παιδεία ψάχνει να βρει το δρόμο τις με διαφορές ανούσιες κατά καιρό μεταρρυθμίσεις! Παιδεία που ενώ θα έπρεπε να έχουν όλοι οι Έλληνες την πρόσβαση έστω και στης βασικές της αρχές, όχι είναι ανύπαρκτη αλλά μερικές φόρες όπου υπάρχει ξεπουλιέται!
Ξεπουλιέται σε κολέγια ,ιδιωτικά σχολειά και ιδιωτικά πανεπιστήμια!

35 χρόνια μετά και η ελευθερία που διεκδικούσαν κάποιοι ήρθε … αλλά είναι εικονική!
Μια ελευθερία που μας πλασάρουν ότι και καλά έχουμε! Γιατί μπορεί να μην είναι ένας στρατιώτης που να μας παρακολουθεί .. αλλά είναι εκατομμύρια chipakia σε δορυφόρους ,υπολογιστές επιγείων σταθμών που παρακολουθούν ασφυκτικά την ζωή μας χωρίς καν να το ξέρουμε και το χειρότερο είναι ότι είμαστε ανήμποροι να αντιδράσουμε!

Και ρωτώ εγώ τώρα…
Πώς να υπάρξει Ελευθερία όταν δεν υπάρχει Παιδεία;;;
Πώς να υπάρξει Παιδεία όταν ο λαός δεν έχει Ψωμί;;;
Πώς να υπάρξει Ψωμί όταν δεν υπάρχει σπόρος να φυτέψεις και έδαφος για να σπείρεις;;;

Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Ελα - Ελεονωρα Ζουγανελη



Έλα… δεν αντέχω έξω να ‘μαι πάλι
Έλα… δεν περνάω καλά με φίλους βράδυ
Έλα… ήταν λάθος μου πως με κουράζεις
Έλα… και μισώ τη τόση ελευθερίαΈλα… και σιχάθηκα να διασκεδάζω
Έλα… δεν μ’ αρέσει άλλους να κοιτάζω
Έλα… δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
Έλα… τα ‘χω παίξει και βαρέθηκα να ζω

Σου είπαν οι φίλοι πως με είδαν ωραία και κεφάτη
Να χορεύω με έναν τύπο που έχω κάτι
Που να ξέρουν, πως δεν έχεις κλείσει μάτι
Με τα ρούχα πέφτεις μόνη στο κρεββάτι

Μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
Μου είπαν οι φίλοι πως σε είδαν ωραία και κεφάτη
Να χορεύεις με έναν τύπο που έχεις κάτι
Που να ξέρουν πως δεν έχω κλείσει μάτι
Μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
Με τα ρούχα πέφτω πάνω στο κρεββάτι
Μου είπαν οι φίλοι πως σε είδαν ωραία και κεφάτη

Έλα… και σιχάθηκα να διασκεδάζω
Έλα… δεν μ’ αρέσει άλλους να κοιτάζω
Έλα… δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
Έλα… τα ‘χω παίξει και βαρέθηκα να ζω

Έλα… μου ‘χει λείψει η ζεστή αγκαλιά σου
Έλα… να ξεχάσω πάνω στη καρδιά σου
Έλα… δε μπορώ κι αυτούς που ‘χω μαζέψει
Έλα… και νυστάζω, έλα σβύσε μου το φως

ΕΛΑ
Στίχοι: Sunny Μπαλτζή
Μουσική: Sunny Μπαλτζή & Δημητρης Κασιουρας
Δίσκος: “Έλα” CD Single - Ελεονώρα Ζουγανέλη